Ding 27

(Kruiden)Plantenbakje. Ik heb een plantenbakje al jaren in de vensterbank staan. Met grote regelmaat zet ik er plantjes in. Van die leuke kleine plantjes, je weet wel....3 voor €5 bij het tuincentrum. En elke keer weer loopt het op een treurig geheel uit. De plantjes worden weer weggegooid en binnen no-time zit er een verzameling lege batterijen of andere frutsels in. Dat staat ook niet leuk, dus op naar het tuincentrum voor een nieuwe ronde plantjes om weer hetzelfde cirkeltje te maken.

Nu was er laatst een vriendin op bezoek, die met een grote glimlach (en knipoog) mij het compliment maakte dat ik mijn plantjes in herfstkleuren had gekocht. De plantjes zagen er namelijk nogal "herfstig" uit. Op dat moment wist ik....Dit gaat nooit goedkomen! Dit blijft een never-ending-story. Daarnaast vind ik de bakjes leuk, maar daar houdt het wel mee op. Van deze serie heb ik verder niets in huis en heb ik er zowaar helemaal geen binding mee. Ik zou niet meer weten hoelang ik die bakjes al heb of hoe ik eraan ben gekomen!

Dus hup....in de doos met de wekkers (zie ding 26) en naar de kringloopwinkel. Wie weet heeft iemand anders groenere vingers dan ik!

Ding 26

Wekkers. De wekkers van Zoon en Dochter om precies te zijn. Beide hadden van Sinterklaas ooit een radiowekker gekregen. Dat leek de goedheiligman een leuk cadeau. Zoon en Dochter worden niet meer om 6 uur 's ochtends wakker, maar moeten gewekt worden door Moeder (ik dus) of een wekker. Een wekker dus, konden ze 's ochtends relaxed wakker worden met een rustig muziekje.  Tenminste, dat was het idee. Nu ben ik best wel technisch en handig en kan ik goed handleidingen lezen, maar toch bleven deze 2 radiowekkers grote geheimen voor me houden. Ze wilde niet afgaan wanneer ik het wilde en als het dan al eens lukte, was het zeker niet het rustgevende muziekje waar ik op hoopte.

Dus toen het frustratiepeil zijn top had bereikt, heb ik resoluut de stekkers eruit getrokken en in een doos voor de kringloopwinkel gegooid. Vervolgens naar de dichtbij zijnde Blokker gemarcheerd en 2 mega-simpele wekkers gekocht waar zo min mogelijk knoppen op zitten. Ze maken een oorverdovend lawaai in de ochtend, maar ze gaan af op het gewenste tijdstip en Zoon en Dochter zijn dan wakker en klaar om te gaan. Tenminste.......als ze zich niet nog een keer omdraaien. Lang leve de SNOOZE knop!

Ding 25

PEZ houdertjes en 1 rolletje PEZ snoepjes. Bij het opruimen van de snoep-lade (ik weet het, niet verantwoord) kwam ik een hele verzameling PEZ-houdertjes tegen. Wie is er niet groot mee geworden. Ik besloot ze weg te doen en toch ook maar een fotootje te maken. Ik wist alleen niet of ik het wel zou plaatsen op mijn blog.

Een paar dagen hierna kijk ik Pawn Stars. Voor degene die dit niet kennen...Het gaat over een pandjeshuis in Amerika (Las Vegas). Mensen komen items verpanden of verkopen zodat ze weer een paar dollars hebben. Soms zitten er echte klappers bij en soms blijken echte schatten (volgens de eigenaars dan) waardeloze vervalsingen te zijn. In ieder geval kwam er nu een meneer met zijn PEZ collectie uit de jaren 50 en 60 aanzetten. Volgens deze meneer was zijn collectie zeker duizenden dollars waard. Uiteindelijk heeft hij zijn collectie gehouden, want het bod van de pandjesbaas (volgens mij $1000) vond hij niet genoeg. Dat zette me toch weer aan het denken.....had ik deze collectie moeten bewaren? Zal ik nog de grijze bak induiken om mijn toekomstige schat op te duiken?
Ik heb ze toch maar in grijze bak gelaten. Verstandig?  Time will tell..................

Ding 24

 

Een whiteboard.  Echt een topstuk. Dit is een whiteboard waar kinderen zich op kunnen uitleven met (speciale) uitwasbare stiften. Bovenin ook nog klemmen waar papier vastgezet kan worden zodat het ook nog als schilderezel kan dienen. Wanneer je het bord eruit schuift, kan je ook nog met vilten letters (en klittenband) woordjes maken. Aan de achterkant zit nog een krijtbord! Kortom een log en onhandelbaar ding, maar elke centimeter die het in beslag neemt, is het waard.

 

Ik kan niet zeggen hoeveel sommen, woordjes en tekeningen op dit bord zijn gemaakt. Hoe geduldig Zoon en Dochter naast elkaar zaten om te tekenen waarbij het bord in tweeën gedeeld was door een bobbelig schuine streep die de kinderen zelf getrokken hadden en vervolgens over geruzied hadden omdat het "niet eerlijk" was verdeeld. Wat mij betreft een dure aanschaf die elke cent meer dan waard is geweest. Maar wat te doen ermee ?

 

We hebben het gegeven aan een collega van Echtgenoot. Collega heeft 2 kleine kinderen waarbij het tekenpapier niet aan te slepen is. Van de week kregen we een berichtje van Collega dat het bord veel gebruikt wordt en dat de kinderen er héééééél blij mee zijn. Dat geeft nog eens een goed gevoel!

 

 

Ding 23

Een schemerlamp.  Een doodgewone, 13-in-1-dozijn schemerlamp met boven een lamp en halverwege een leeslamp. Beide lampen zijn te richten op het gewenste te verlichten oppervlakte met ook nog een dimmer. Ik hoor u al denken....hier zit toch geen sentimenteel verhaal aan vast?

Inderdaad, geen emotionele binding met deze lamp, maar het ultieme bewijs van ons gebrek aan opruimkunde. Ooit, ik zou niet meer weten hoelang geleden, hebben Echtgenoot en ik deze lamp tot overbodig bestempeld. Aangezien de lamp is vervangen door nagenoeg een vergelijkbaar exemplaar, ga ik ervan uit dat de lamp stuk was.  De oude lamp is dus "even" in het schuurtje gezet. Vraag me dus niet waarom! Geen idee! Bij het opruimen van het schuurtje (lang leve de herfst) kwam deze lamp dus weer tevoorschijn. Het bewijs dat opruimen dus toch een kunst is!

Toeval wil dat op het hoekje van de straat net spullen waren neergelegd door buurtgenoten die door de Gemeente zouden worden opgehaald en afgevoerd als Grof Vuil. Dus heeft Echtgenoot de lamp erbij gezet. De grap wil nu dat nog geen uur later de lamp was verdwenen! De andere spullen lagen er nog wel. Nu vraag ik me dus af....in welk schuurtje zal deze lamp nu staan?

Ding 22

Studieboeken van mijn opleiding "Controlling" bij NCOI. Vorig jaar (2012) raakte ik mijn baan kwijt door een reorganisatie als gevolg van de crisis. De crisis, bij iedereen wel bekend! Wat een ervaring is dat om mee te maken. Het was een hele heftige tijd waarbij je door een aantal fases gaat volgens Kübler Ross, namelijk Ontkenning, Woede, Onderhandelen, Depressie en uiteindelijk Aanvaarding. Deze fases doorloop je bij een verlies. Of dat verlies nu een dierbare is of een baan of een droom. In meer of mindere mate doorloop je die emoties. Volledig volgens het boekje heb ik deze fases doorlopen met als cadeau uiteindelijk een hele leuke nieuwe baan, eigenlijk nog leuker en uitdagender dan de baan die ik gedwongen kwijtraakte!

Een onderdeel van mijn "outplacementtraject" (zoals dat zo mooi heet) was de mogelijkheid om een opleiding te volgen. Tenminste tot een bepaald bedrag werd een opleiding vergoed. Dus uiteindelijk voor de opleiding Controlling van de NCOI gekozen. In de praktijk viel de inhoud van de opleiding een beetje tegen, maar na 1 jaar was ik wel de trotse eigenaar van een diploma met een schitterende cijferlijst. De boeken en readers heb ik meteen bij het oud papier gedaan. Niet meer nodig!

Waar ik eerst dacht dat ik een groot verlies had (mijn "oude" baan) werd uiteindelijk een winst in veelvoud, namelijk een leuke uitdagende baan en een diploma Controlling. Daarnaast heeft de hele periode heeft mij ten goede veranderd. Ik weet wat ik waard ben en ben trots op wat en wie ik ben! En dat mag ik best eens van mezelf zeggen! En nu snel deze blog plaatsen voordat ik de laatste zin delete.

Overpeinzing 1

Nou, het is inmiddels wel duidelijk....365 dingen in 365 dagen gaat het niet worden. Maar dat geeft niet! Het was een voornemen en geen kwestie van leven en dood! Het doel was/is om bewust te worden van alle "dingen" om me heen en waarom die "dingen" nog in mijn leven zijn.  En door deze blog helpt mij er zeker bij!

Dit item heet Overpeinzing 1. Door deze blog denk ik na over wat er uit het huis moet "verdwijnen" en waarom het weg moet/kan. Eigenlijk meer nog waarom het nog steeds in ons huis aanwezig is terwijl het blijkbaar niet meer nodig is. En dat levert heel wat overpeinzingen op....

Bezit is nog geen rijkdom! Ik weet het een dooddoener, maar het is wel zo. Gelukkig ben ik wel heel rijk met een lieve echtgenoot die altijd voor mij klaarstaat en 2 gezonde, eigenzinnige en heerlijke kinderen die me af en toe een spiegel voorhouden! En natuurlijk ook nog geweldige familie die altijd voor mij en mijn gezin (incl hond) klaarstaan. Liefde en gezondheid is uiteindelijk toch het mooiste en waardevolste bezit!

Herinneringen zitten in je hart en zijn niet tastbaar! Tuurlijk is het fijn als je iets tastbaars hebt van een  bepaalde herinnering. Maar dat betekent nog niet dat je 30 tekeningen en 40 knutselstukjes hoeft te bewaren per kind per jaar.

Vooruit...dat waren 2 overpeinzingen voor de prijs van 1.

Het schrijven van deze blog heeft ook nog een bonus-effect : Ik maak er een foto van hoor!.....Mijn kinderen weten inmiddels dat die zin foute boel betekent. Speelgoed, tekeningen of kleding wordt meteen opgeruimd. Een foto betekent immers dat het desbetreffende item weggegooid wordt!

Dat bewaren af en toe toch ook handig is, kwam ik laatst achter! 2 Dagen nadat ik de "koekjeslade" had opgeruimd (geen foto van gemaakt!) kwam Dochter thuis uit school. Ze moest een blik van Davelaar Jodenkoeken hebben om een lampion van te maken voor "11 november". Laat ik die nou net hebben weggegooid. Dat (weggegooide) blik stond al 2 jaar achter in de koekjeslade daar maar te staan. Koekjes gaan hier niet in een blik, die gaan (bijna) meteen op zodra de verpakking open is. Dus maar naar de supermarkt voor een nieuw blik en dus nieuwe jodenkoeken in huis. Maar met die koeken weten we hier in huis wel raad